Pampalipas-inip lang po..... Enjoy!
Nag-aaral ako sa La Salle. Ang dami kong kaklaseng Intsik. Apelyidong Uy, Lim, Tan, Co, Go, Chua, Chi, Sy, Wy, at kung anu-ano pa. Pero sa kanilang lahat kay Gilbert Go ako naging malapit. Mayaman si Gilbert kaya mangyari pa, madalas siya ang taya sa tuwing gigimik ang barkada.
Isang araw na-ospital ang kanyang ama. Sinamahan ko siya sa pagdalaw. Nasa ICU na noon ang kanyang ama dahil sa stroke. Naron din ang ilan sa kanyang malalapit na kamag-anak. Nag-usap sila. Intsik ang kanilang usapan.... hindi ko maintindihan.
Pagkatapos ng ilang minutong usap-usap, nagkayayaan nang umuwi. Maiwan daw muna ako at pakibantayan ang kanyang ama habang inihahatid nya ang kanyang mga kamag-anak palabas ng ospital. Lumipat ako sa gawing kaliwa ng kama ng kanyang ama para ilapag ang mga iniwan nilang mga gamit na kakailanganin ng magbabantay sa ospital. Nang akmang ilalapag ko na ay biglang nangisay ang matanda.
Hinahabol nya ang kanyang hininga... Kinuyom nya ang kanyang palad at paulit-ulit siyang nagsalita ng wikang intsik na hindi ko maintindihan.
"Di ta guae yong khee"..... "Di ta guae yong khee"... "Di ta guae yong khee".. paulit-ulit nya itong binigkas bago siya malagutan ng hininga.
Pagbalik ni Gilbert ay patay na ang kanyang ama. Ikinagulat nya ang pangyayari ngunit marahil ay tanggap na rin nya na papanaw na ang kanyang ama. Walang tinig na namutawi sa kanyang bibig. Ngunit iyon na yata ang pinakamasidhing pagluha na nasaksihan ko.
Nagpa-alam muna ako, dahil siguradong magdadatingan uli ang kanyang mga kamag-anak.
Sumakay ako ng taksi pauwi. Habang nasa taksi, tinawagan ko ang iba pa naming kabarkada. Una kong tinawagan si Noel Chua. Dahil marunong si Noel mag-intsik, tinanong ko muna kung ano ang ibig sabihin ng "Di ta guae yong khee".
"Huwag mong apakan ang oxygen. "... "Bakit saan mo ba narinig 'yan?"
No comments:
Post a Comment